از امام صادق عليه السلام منقول است:

ما طابَت رائِحَةُ عَبدٍ إِلاّ زادَ عَقلُهُ؛ (مستدرك الوسائل و مستنبط المسایل ج1، ص418، ح1044)

هيچ كس خوشبو نگرديد مگر اين كه بر عقلش افزوده شد.

و فرمودند:

 مَن تَطَيَّبَ بِطِيبٍ أوَّلَ النهارِ و هُو صائمٌ لَم يَفقِدْ عَقلَهُ . (من لا يحضره الفقيه : 2/86/1804 )

كسى كه روزه دارد ، اگر در اول روز به خود عطر زند ، عقلش را از دست نمى دهد .

و فرمودند:

مَن تَطَيَّبَ أوَّلَ النهارِ لَم يَزَلْ عَقلُهُ مَعهُ إلى اللَّيلِ .(الكافي : 6/510/7 )

 هركه در آغاز روز به خود عطر زند ، تا شب عقلش با او خواهد بود .

روزه و عطر

و

كانَ إذا صامَ تَطَيَّبَ بالطِّيبِ و يقولُ ـ : الطِّيبُ تُحفَةُ الصائمِ .(الكافي : 4/113/3)

امام صادق عليه السلام ـ هرگاه كه روزه داشت و به خود عطر مى زد ـ مى فرمود : بوى خوش تحفه روزه دار است .

سنت پيامبران

و فرمودند:

 العِطرُ مِن سُنَنِ المُرسَلِينَ .(الكافي : 6/510/2 )
 عطر زدن از سنّتهاى پيامبران است .

 خريد عطر را اسراف مال ندانيم

وفرمودند:

ما انفقت في الطيب فليس بسرف؛ (الکافي، ج6، ص512، ح16.)

آنچه از مال که صرف بوي خوش(عطر) مي کني، اسراف نيست.